دَريا : 1- (در جغرافيا) توده‌ي بسيار بزرگي از آب، درياچه، رود بزرگ؛ 2- (به مجاز) شخص بسيار آگاه و دانشمند در زمينه‌هاي گوناگون؛ 3- (به مجاز) (در تصوف) حقيقت يا ذات حق.

دُرين : (عربي ـ فارسي) (دُر + ين (پسوند نسبت)) 1- از دُر، ساخته شده از دُر؛ 2- (به مجاز) گران بها و قيمتي.

دُریه : (عربي ـ فارسي) (دُر + ایه (پسوند نسبت))، مانند دُر، درخشان، روشن.

دل‌آرا : 1- موجب آرامش و شادي ديگران؛ 2- (در قديم) محبوب، معشوق؛ 3- (اَعلام) نام همسر دارا (داریوش سوم) و مادر روشنك بنا بر روایات ایرانی.

دلارام : (به مجاز) موجب آرامش خاطر، محبوب، معشوق، با آسودگي خاطر.

دل‌افروز : (به مجاز) مايه‌ي شادي و خوشي دل، محبوب و خوشايند؛ (در قديم) شاد و خرم، معشوق؛ (اَعلام) (در شاهنامه) دل افروز فرخ پي نامِ زني رومي و ايراني نژاد كه شاپور ذوالاكتاف از اسارت روميان رهانيد و اين نام را بر او گذاشت.

دلبر : (به مجاز) داراي زيبايي، جذابيت و توانايي جلب عشق و علاقه‌ي ديگران؛ معشوق.

دلدار : (به مجاز) 1- معشوق و محبوب؛ 2- (در قديم) مهربان، با محبت؛ 3- (در تصوف) حق، خداوند.

دلبند : 1- (به مجاز) عزيز و دوست داشتني؛ 2- (در قديم) معشوق، اسير كننده‌ي دل، جذاب و گيرا.

دلشاد : خوشحال و شادمان، در حال شادماني.